Disco polo – gatunek muzyki popularnej, powstały w Polsce w latach 80. XX wieku. Pomysłodawcą nazwy, stworzonej na podobieństwo Italo Disco (na początku lat 80. XX w.), był Sławomir Skręta, właściciel wytwórni płytowej Blue Star z Reguł koło Warszawy. Wcześniej używano zazwyczaj określenia "muzyka chodnikowa". Gatunek wywodzi się z muzyki ludowej, granej na weselach i zabawach przez specjalne zespoły z repertuarem piosenek ludowych i weselnych, przy czym zmianie uległy instrumenty: zamiast akustycznych – elektroniczne, a w latach 80. także elektroniczne klawiszowe. W pierwszej połowie lat 90. muzyka ta stała się zjawiskiem masowym, choć prawie nieobecnym w mediach. Nagrywane poza oficjalnym obiegiem kasety i płyty kompaktowe osiągały ogromne nakłady. W połowie lat 90. disco polo znalazło miejsce w programach telewizyjnych (m.in. audycje Disco Relax i Disco Polo Live w Telewizji Polsat). Przed wyborami prezydenckimi w 1995 roku zespoły disco polo angażowane były podczas kampanii wyborczej m.in. Aleksandra Kwaśniewskiego i Waldemara Pawlaka. Pod koniec lat 90. XX wieku nastąpił przesyt tej muzyki i gwałtowny spadek sprzedaży kaset i płyt CD disco polo o ok. połowę, przy jednoczesnym wzroście zainteresowania polską muzyką pop, rock i hip-hop oraz zagraniczną muzyką hip-hop, dance i techno. Mniej więcej od roku 2005 obserwuje się ponowny wzrost zainteresowania tą muzyką, co objawia się m.in. coraz większą ilością koncertów granych przez wykonawców tego gatunku muzyki.
Disco polo spotykało się z ostrą krytyką ze strony zwolenników innych gatunków muzycznych, którzy zarzucali mu prymitywność muzyki, naiwność tekstów, niski poziom wykonawstwa i brak oryginalności (powielanie motywów i wzorów, czerpanych często z muzyki polskiej i zagranicznej lat 60. i 70. XX wieku). Krytyka ta nie wpływała jednak na popularność tej muzyki. W chwili obecnej postępuje profesjonalizacja disco polo, warstwa muzyczna i tekstowa uległa znacznej poprawie, a wykonawcy coraz częściej unikają śpiewania z playbacku.
Równocześnie niektórzy znani wykonawcy starszego pokolenia wzięli udział w tworzeniu nurtu disco polo lub też korzystali na jego popularności próbując powrócić na estradę (np. Janusz Laskowski, Bohdan Smoleń, Andrzej Rosiewicz i Krzysztof Krawczyk).
Disco polo spotykało się z ostrą krytyką ze strony zwolenników innych gatunków muzycznych, którzy zarzucali mu prymitywność muzyki, naiwność tekstów, niski poziom wykonawstwa i brak oryginalności (powielanie motywów i wzorów, czerpanych często z muzyki polskiej i zagranicznej lat 60. i 70. XX wieku). Krytyka ta nie wpływała jednak na popularność tej muzyki. W chwili obecnej postępuje profesjonalizacja disco polo, warstwa muzyczna i tekstowa uległa znacznej poprawie, a wykonawcy coraz częściej unikają śpiewania z playbacku.
Równocześnie niektórzy znani wykonawcy starszego pokolenia wzięli udział w tworzeniu nurtu disco polo lub też korzystali na jego popularności próbując powrócić na estradę (np. Janusz Laskowski, Bohdan Smoleń, Andrzej Rosiewicz i Krzysztof Krawczyk).
(źródło: Wikipedia Wolna Encyklopedia)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz